təbiətən

z. <ər.> Xilqətcə, fitrətən, yaradılışında. <Fərman> təbiətən diribaş yaranmışdı. Ə. S.. // Ba x təbiətcə. Şirzad bilirdi ki, Rüstəm kişi təbiətən məğlub olmağı, ikincilər cərgəsində oturmağı, dalda qalıb ayağını sürüməyi sevmir. M. İ.. İsmayılzadə təbiətən diplomatik hiylələrə yad bir adamdı. M. Hüs..